Poems, stories, opinions, essays, and anything creative written by an Adventurer and Gamer ~~ Ποιήματα, πεζά, απόψεις, μικρά δοκίμια, και οτιδήποτε δημιουργικό γράφει ένας Adventurer και Gamer
Wednesday, October 16, 2019
Heretic 2 (1998, Raven Software, PC)
Sunday, September 1, 2019
Πουλιά που πέταξαν βιαστικά
Κορίτσια πολλά. Που πέταξαν από μπροστά μου τόσο βιαστικά
και γρήγορα, σαν αποδημητικά πουλιά. Κορίτσια αθλητικά, αδύνατα και πιο γεμάτα.
Όλα όμορφα και ελκυστικά.
Κορίτσια καθημερινά, της διπλανής πόρτας. Μα τόσο,
γοητευτικά. Ο κυνηγός που κυνηγήθηκε από αυτά ήμουν εγώ. Ρόλος κι αυτός για να
τον παίξει ένας άντρας. Έτσι είναι η ζωή, που λένε και οι Γάλλοι.
Η Ισμήνη, από το νησί της Αφροδίτης. Η ερωτική Φένια που
ποτέ δεν ταιριάξαμε όπως έπρεπε. Η τόσο γλυκιά, θαλασσινή Κική. Αλλά και η
Ευφροσύνη, η μικρή δεσποσύνη! Η χορεύτρια με τα δυνατά πόδια και το αθλητικό,
πολύ απλό ντύσιμο.
Κορίτσια που ερωτεύτηκα, μα ποτέ δεν ολοκλήρωσα μαζί τους. Φοβόμουν,
ναι φοβόμουν. Κάποτε τη δέσμευση, άλλοτε το άπειρο σεξ. Πρέπει να γεννιέται
κανείς μαθημένος με τις γυναίκες; Πρέπει; Αναρωτιέμαι ακόμα.
Τώρα, που ξέρεις δυο βήματα, είναι πια αργά αγάπη μου
γλυκιά. Τα κορίτσια πέταξαν μακριά. Οι συνθήκες άλλαξαν. Η ζωή προχώρησε και
προχωράει. Για μένα και γι’ αυτές. Να ‘ναι καλά όπου κι αν βρίσκονται, όλες
τους. Τουλάχιστον φέρθηκα σωστά, έστω και τόσο αργά.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Μικρή μου Ασία
Ο χρόνος – Κρόνος
Ένα Μάτριξ
Δικιά μου όλη η βαριά ευθύνη. Η ευθύνη της αποτυχίας πάντα
βαραίνει πιο πολύ τον άνδρα. Η γυναίκα ποτέ δεν φταίει. Ποτέ δεν πρέπει να
φταίει.
Αλλά στο σεξ, πάντα φταίνε δύο. Το πρόβλημά σου, γίνεται και
δικό της. Πρέπει να τα καταφέρω, αλλά δεν ξέρω το πώς. Πρέπει, γιατί στο τέλος
είναι πιο γλυκά εκεί.
Αλλιώς, δεν θα της πεις ποτέ, το ευχαριστώ. Θα φύγει
γρήγορα, σαν το αποδημητικό πουλάκι κι αυτή.
Τόσο γρήγορα, που θα σε πονέσει, η απότομη απουσία της. Η
απουσία της τρυφερής αγκαλιάς, στο τέλος μιας, ολοκληρωμένης, σχέσης.
Αχ, δύσκολες οι σχέσεις, δύσκολο και το σεξ. Δύσκολη ζωή.
Αλλά πρέπει να τα καταφέρω. Όπως πάντα τα κατάφερνα στο τέλος. Ίσως και να
είναι πιο εύκολο απ’ ότι φαντάζομαι. Είναι όλα στο μυαλό, όπως λένε.
Όλα είναι ένα Μάτριξ. Ένας εφιάλτης που σε παγιδεύει. Που δεν μπορείς να ξυπνήσεις από αυτόν. Μα, έχω πάρει ήδη, το κόκκινο χαπάκι του δασκάλου μου.
Άρα, σύντομα, ο εφιάλτης θα περάσει. Θα ξυπνήσω και θα αναδυθώ και πάλι νικητής. Νικητής και στον έρωτα, όπως σε τόσα άλλα.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Δεν είσαι
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Wednesday, August 14, 2019
Καλέ μου φίλε, σκυλάκο μου
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.