Μερικά λόγια για τα φορητά όπλα
Πόσο έχουν αλλάξει τελικά τα φορητά όπλα από τον καιρό του
περιβόητου Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Όχι και πολύ, είναι η απάντηση. Τα όπλα
σήμερα κάνουν πολύ θόρυβο, όπως και τότε, αφού η λειτουργία τους βασίζεται στην
πυρίτιδα και στην έκρηξη αυτής για να μπορέσει να βάλλει το όπλο το βλήμα.
Τα όπλα του 2ου Π.Π. ήταν όλα συνδυασμός ξύλου με
ανοξείδωτο ατσάλι. Είχαν πολύ καλή ακρίβεια, μόνο μεταλλικά σκοπευτικά και τα
τυφέκια μπορούσαν να χτυπήσουν στόχους και να σκοτώσουν τον εχθρό από
εκατοντάδες μέτρα μακριά.
Τα ημιαυτόματα τουφέκια όπως το θρυλικό αμερικανικό M1 Garand έπαιρναν 8 μεγάλου διαμετρήματος
(7,62Χ51 χιλιοστών) σφαίρες και μπορούσαν να πετύχουν στόχους μέχρι και στα 460
μέτρα.
Για τις κοντινές αποστάσεις, όλες οι χώρες που συμμετείχαν
στον πόλεμο χρησιμοποίησαν τα πλήρως αυτόματα υποπολυβόλα. Αυτά είχαν μέτρια
ακρίβεια αλλά ήταν μικρά σχετικά σε μέγεθος και πρόσφεραν μεγάλη ταχυβολία και
πλήρως αυτόματη βολή. Κάτι που απαιτείται για τις κοντινές αποστάσεις, ας πούμε
μάχες σε δρόμους πόλεων.
Όλων των ειδών τα όπλα που υπήρχαν την εποχή του Β’ Π.Π. και
οι τεχνολογίες τους υπάρχουν σε βελτιωμένες εκδόσεις σήμερα. Ποιες είναι όμως
οι διαφορές των σημερινών όπλων;
Σήμερα, τα περισσότερα στρατιωτικού τύπου όπλα
κατασκευάζονται από συνθετικά, πλαστικά υλικά. Αυτό το υλικό, σε σχέση με το
ξύλο έχει πολλά πλεονεκτήματα.
Πρώτον, είναι ελαφρύτερο λόγω του ότι έχει μικρότερη
πυκνότητα από το φυσικό ξύλο. Δεύτερον, είναι πολύ ευκολότερο να πάρει ό,τι
σχήμα θέλει να του δώσει ο κατασκευαστής διότι είναι πολύ ευκολότερη η
κατεργασία του. Τρίτον, είναι ανθεκτικότερο του ξύλου σε όλες πρακτικά τις
συνθήκες μάχης: Βροχή, υγρασία, χιόνι, έντονη ζέστη κλπ. Και τέταρτον, τα
συνθετικά όπλα είναι φθηνότερα στην κατασκευή.
Και εγώ προτιμώ τα συνθετικά σώματα στα όπλα αφού είναι
ουσιαστικά ανώτερα των ξύλινων. Και επιπλέον, προτιμώ το μαύρο χρώμα στα όπλα
από το σκούρο ή ανοιχτό καφέ του ξύλου. Παρά ταύτα είναι πολύ σημαντικό να
σημειώσω ότι αν πάτε σε ένα οπλοπωλείο, θα βρείτε πολλά ξύλινα όπλα ακόμη και
σήμερα.
Αφού το ξύλο, ως ακριβότερο υλικό, προσδίδει έναν αέρα
πολυτέλειας και παλιακής ομορφιάς στο όπλο. Κάτι που το προτιμούν πολλοί
χρήστες των όπλων. Επίσης, σε πολλούς ανθρώπους δεν αρέσει η υφή του πλαστικού
στο χέρι αν και εγώ την βρίσκω πιο μαλακή από αυτήν του ξύλου.
Η μεγαλύτερη αλλαγή – βελτίωση που έχει γίνει με τα χρόνια
στα όπλα είναι η εν μέρει μετάβαση από τα μεταλλικά σκοπευτικά (που πολλοί
άνθρωποι με προβλήματα όρασης δεν μπορούν να μεταχειριστούν), σε σκοπευτικά red dot ή
ACOG. Αυτά βελτιώνουν
δραματικά τη σκοπευτική ικανότητα των σκοπευτών.
Άλλη μία σημαντική μεταβολή είναι η εξαφάνιση των
ημιαυτόματων όπλων προς όφελος των μοντέρνων τυφεκίων εφόδου με επιλογή
ημιαυτόματης ή πλήρως αυτόματης βολής. Τα οποία συνδυάζουν την υψηλή ακρίβεια
ενός ογκώδους τυφεκίου με την πλήρως αυτόματη ικανότητα ενός υποπολυβόλου. Όπως
το Ρωσικό καλάσνικοφ ή το Αμερικανικό M16. Επιπροσθέτως το διαμέτρημα των σύγχρονων τυφεκίων εφόδου είναι
σημαντικά μικρότερο από αυτό των ημιαυτόματων και επαναληπτικών όπλων του Β’
Π.Π.
Οι διόπτρες που τοποθετούνται κυρίως στα όπλα των ελεύθερων
σκοπευτών έχουν βελτιωθεί αρκετά. Προσφέροντας δυνατότητες ισχυρού ζουμ, κάτι
που δεν υπήρχε την παλαιά χρονική περίοδο. Επίσης η εικόνα που βλέπει ο χρήστης
μέσα από τη διόπτρα είναι πολύ πιο καθαρή στις σύγχρονες οφθαλμίδες.
Πάμε να εξετάσουμε ένα – ένα μερικά από τα πιο διάσημα και
πετυχημένα μοντέλα όπλων που θα χρησιμοποιήσετε εικονικά στο Call of Duty: Modern Warfare 2.
Τυφέκια εφόδου
AK–47 (Καλάσνικοφ)
Η ονομασία ΑΚ-47 προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων Avtomat Kalashnikova 47, Ρωσικά: Автомат
Калашникова 47. Δηλαδή αυτόματο καλάσνικοφ 47.
Πρόκειται ίσως για το πιο αξιόπιστο όπλο που έχει ποτέ κατασκευαστεί. Ο
μηχανισμός του είναι απίστευτα απλός. Καθαρίζεται, λύνεται και δένεται
πανεύκολα και σε ελάχιστο χρόνο. Είναι ένα πολύ στιβαρό και έξοχα ανθεκτικό
κατασκεύασμα. Σχεδόν δεν χρειάζεται καθάρισμα. Διαθέτει επιλογέα βολής 3 τριών
θέσεων: Αυτόματο, ημιαυτόματο και ασφαλισμένο.
Για να μπορέσει
κάποιος εφευρέτης να κατασκευάσει κάτι τόσο πολύ απλό, σημαίνει ότι είναι άριστος
γνώστης της δουλειάς του και ότι για να παραγάγει το δημιούργημά του έχει
δουλέψει πολύ σκληρά. Σκληρότερα από εκείνους που κατασκευάζουν περίπλοκα όπλα.
Όπως έλεγε και ο Βρετανός γίγαντας της κωμωδίας, Τσάρλι Τσάπλιν, «η απλότητα
δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση».
Το ΑΚ-47 είναι
ένα σχετικά μεγάλο όπλο το οποίο φαίνεται στην όψη στιβαρό, γερό, αξιόπιστο.
Παρότι υπάρχουν και μικρότερες εκδοχές του τυφεκίου εφόδου, όπως η αραβίδα (μικρού
μεγέθους τυφέκιο) AK-74U. Δεν είναι εντούτοις το ΑΚ-47 ούτε το πιο
ευθύβολο, ούτε το πιο όμορφο και σικ όπλο που υπάρχει. Ούτε χρησιμοποιεί υψηλή,
πολύ προχωρημένη τεχνολογία.
Αλλά, η
περιβόητη αξιοπιστία του, η απλότητα, η ευχέρεια στη χρήση, η φθηνή τιμή του
και η ευκολία κατασκευής του από τα διάφορα εργοστάσια, το έκανε το πιο διάσημο
και μαζικά παραχθέν φορητό όπλο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το ΑΚ-47
έχει αποκληθεί «το όπλο των φτωχών» λόγω του χαμηλού κόστους κατασκευής του.
Είναι αλήθεια
ότι όποιος πιάνει στα χέρια του ένα καλάσνικοφ μαγεύεται και εντέλει το
αγαπάει. Το όπλο έχει σχεδιαστεί τέλεια ώστε να μπορεί να αποσυναρμολογηθεί και
να μεταχειριστεί με χοντρά γάντια για το πολύ κρύο. Όλα τα όπλα καλάσνικοφ που
βγαίνουν από τα ρωσικά εργοστάσια περνούν από πολύ σκληρά τεστ αντοχής για να
πιστοποιηθεί και πρακτικά η διαβόητη αξιοπιστία τους.
Το μόνο που δεν
μου αρέσει πολύ στο ΑΚ-47 είναι τα σκοπευτικά του. Όμως, το Airsoft, απόλυτα νόμιμο, φθηνό καλάσνικοφ που έχω στην κατοχή μου το χρησιμοποιώ μόνο για σκοποβολή. Λένε
ότι τα σκοπευτικά του ΑΚ-47 έχουν σχεδιαστεί όχι για σκοποβολή αλλά για
πραγματικές συνθήκες μάχης. Μολονότι, όσες φορές έχω χρησιμοποιήσει τα
σκοπευτικά του ΑΚ-47 σε παιχνίδι με έχουν δυσκολέψει περισσότερο από αυτά του
Μ16 για παράδειγμα. Όμως θεωρώ ότι
εντέλει συνηθίζονται.
Υπολογίζεται
ότι το 1 στα 5 όπλα που είναι σε χρήση παγκοσμίως είναι τύπου καλάσνικοφ. Το καλάσνικοφ
το έχουν αντιγράψει πάμπολλες χώρες τροποποιώντας το ώστε να ταιριάζει καλύτερα
στις ανάγκες του κάθε εθνικού στρατού. Όπως η Φινλανδία, η Σερβία και το Ισραήλ
μεταξύ πολλών άλλων εθνών.
Άρχισε να
κατασκευάζεται κάτω από άκρα μυστικότητα στην τότε σοβιετική ένωση το 1947. Τα
πρώτα μοντέλα των καλάσνικοφ, ΑΚ-47 και ΑΚΜ βάλλουν το ρωσικό φυσίγγιο των 7,62Χ39
χιλιοστών και δέχονται τον χαρακτηριστικό γεμιστήρα σε σχήμα μπανάνας των 30
βολίδων. Τα υλικά κατασκευής του ΑΚ-47 είναι τα παραδοσιακά: Ξύλο και ατσάλι.
Όμως, το 1974,
άρχισε να κατασκευάζεται μία πιο σύγχρονη εκδοχή του ΑΚ-47, το ΑΚ-74. Το
τελευταίο βάλλει το φυσίγγιο των 5,45Χ39 mm. Η ταχυβολία του είναι μέτρια, γύρω
στις 600 σφαίρες το λεπτό. Και το ξύλο αντικαταστάθηκε στα κρατικά ρωσικά
εργοστάσια μόνιμα από πολύ ανθεκτικό πλαστικό.
Ο λόγος που
αποφάσισαν οι Ρώσοι να αλλάξουν το διαμέτρημα του καλάσνικοφ ήταν η «εμπειρία»
που απέκτησαν στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Όπου οι μαχητές Βιετκόνγκ πολέμησαν με το ΑΚ-47 και νίκησαν
τους Αμερικανούς που χρησιμοποιούσαν το δικό τους, Μ16.
Οι Ρώσοι παρατήρησαν το σημαντικά μικρότερο διαμέτρημα των
5,56Χ45 mm που έριχνε το Μ16 και πείστηκαν ότι θα έπρεπε να
κατασκευάσουν και να χρησιμοποιήσουν και οι ίδιοι ένα μικρότερο διαμέτρημα για
τα καλάσνικόφ τους.
Ο κύριος λόγος για αυτή την αλλαγή είναι ο εξής: Επειδή οι
σφαίρες των μικρότερων διαμετρημάτων είναι ελαφρύτερες και μικρότερες, οι
στρατιώτες μπορούν να κουβαλούν περισσότερα πυρομαχικά μαζί τους και αυτό
κρίθηκε από τους Ρώσους απαραίτητο για τους σύγχρονους πολέμους. Επιπροσθέτως,
το μικρότερο διαμέτρημα σημαίνει αυτομάτως και λιγότερο κλότσημα.
Από τα πρώτα χρόνια της κατασκευής του ΑΚ-47, οι Ρώσοι
βελτιώνουν και εκσυγχρονίζουν συνεχώς το όπλο αυτό. Αυτή την στιγμή οι Ρώσοι
έχουν κατασκευάσει καλάσνικοφ υπερσύγχρονα που παίρνουν όλων των ειδών τα
παρελκόμενα όπως πολύ μοντέρνα σκοπευτικά και πιστολοειδείς λαβές. Οι Ρώσοι
έχουν μακρά παράδοση κατασκευής αξιοθαύμαστων όπλων. Σχεδόν όλα τα όπλα στην
Ρώσικη ιστορία είναι αξιόπιστα, γερά και ευθύβολα.
Ο Μιχαήλ Καλάσνικωφ γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1919 στο
χωριό Κούρια στα Αλτάϊα όρη της Ρωσίας και πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου 2013,
σε ηλικία 94 ετών. Ήταν το 17ο από τα συνολικά 19 παιδιά οικογένειας
αγροτών. Ο Β’ Π.Π. τον βρήκε να υπηρετεί ως χειριστής τανκ στον κόκκινο στρατό.
Το φθινόπωρο του 1941 τραυματίστηκε σοβαρά στον ώμο κατά τη διάρκεια μάχης.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου άκουγε τα παράπονα των συστρατιωτών
του για τον ενδεχομένως ξεπερασμένο οπλισμό των Σοβιετικών έναντι των Γερμανών.
Έτσι, αποφάσισε να σχεδιάσει ένα φορητό όπλο που θα πέταγε έξω τους εισβολείς
ναζί.
Το όπλο του, ΑΚ-47, δεν πρόλαβε να μπει στη δράση του 2ου
Π.Π. αφού άρχισε να κατασκευάζεται το 1947. Ο Μιχαήλ Καλάσνικωφ είχε παιδικό
όνειρο να γίνει ποιητής και ήταν ένας ευαίσθητος άνθρωπος. Ενώ αγαπούσε τα όπλα
από μικρός και ήταν περήφανος για αυτά που είχε κατασκευάσει, υπέφερε για πολλά
χρόνια από ενοχές.
Λόγω του ότι τα όπλα που σχεδίασε με σκοπό καθαρά να αμυνθεί
υπέρ της πατρίδας του έπεσαν και σε χέρια πολλών τρομοκρατών. Οι οποίοι
σπέρνουν και σήμερα τον τρόμο με τα όπλα του θαυμαστού σχεδιαστή Καλάσνικωφ. Μάλιστα
αξίζει να ειπωθεί ότι όταν πέθαινε στο νοσοκομείο, κάλεσε ο ίδιος ορθόδοξο
ιερέα για να εξομολογηθεί. Ο οποίος τον καθησύχασε και του είπε ότι ο Θεός τον
συγχωρεί εφόσον μετανόησε και ότι δεν έκανε τίποτα με κακές προθέσεις.
Μάλιστα είχε πει σε μεγάλη ηλικία ότι: «Αν ξεκινούσα τώρα
την καριέρα μου θα είχα σχεδιάσει κάτι πιο χρήσιμο, όπως μία χορτοκοπτική
μηχανή». Είναι αξιοσημείωτο και εντυπωτικό το ότι ο Καλάσνικωφ δεν απέκτησε
ποτέ στη ζωή του επίσημη εκπαίδευση μηχανικού, αλλά ήταν αυτοδίδακτος.
Έλεγε ότι «Ενώ όλοι οι άλλοι σχεδιαστές όπλων ήθελαν τα
εσωτερικά μέρη των όπλων τους να είναι σφιχτοδεμένα και κοντά το ένα στο άλλο.
Εγώ τα άφησα να κινούνται με απόλυτη ελευθερία. Γι’ αυτό τα όπλα που σχεδίασα
είναι πολύ αξιόπιστα». Επίσης έλεγε για το ΑΚ-47, «Απλότητα και αξιοπιστία:
Αυτό είναι το πιο σημαντικό που μπορεί να ειπωθεί για το όπλο που σχεδίασα».
Έχω ακούσει να λένε Έλληνες στρατιωτικοί για το καλάσνικοφ:
«Θάψε το για 10 χρόνια μέσα στη λάσπη, βγάλτο από τη λάσπη μετά 10 έτη και θα
πυροβολεί ακόμα». Αυτή είναι η φοβερή στιβαρότητα για την οποία μιλάμε.
Ωστόσο είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως τα όπλα καλάσνικοφ
έχουν επανειλημμένως χρησιμοποιηθεί από πολλούς μαχητές που κέρδισαν την
ελευθερία τους από άλλους, ισχυρότερους λαούς, καταπιεστές τους. Δεν είναι
καθόλου τυχαίο ότι στις σημαίες πολλών κρατών απεικονίζεται το ΑΚ-47 για να
συμβολίσει την πολύτιμη και κερδισμένη με αίμα ελευθερία των λαών. Ένα τέτοιο
παράδειγμα είναι η σημαία της Μοζαμβίκης.
Το μότο της ζωής του ίδιου του Μιχαήλ Καλάσνικωφ ήταν: «Ό,τι
είναι απλό είναι και χρήσιμο και ό,τι είναι περίπλοκο είναι και άχρηστο». Κάτι
με το οποίο προσωπικά συμφωνώ. Ο εφευρέτης έχει τιμηθεί με πάμπολλες διακρίσεις
και μετάλλια για την προσφορά του στην πατρίδα του. Όμως, αξίζει να σημειωθεί
ότι δεν έγινε ποτέ πλούσιος από την πώληση των όπλων του. Όπως, πολλά χρήματα
έβγαλε ο Αμερικανός εφευρέτης του Μ16, Eugene Stoner.
Πλην όμως ο Μιχαήλ Καλάσνικωφ, έζησε μία ευτυχισμένη και
μακρά ζωή αφού οι συμπατριώτες του τον αγαπούσαν πολύ και του το έδειχναν σε
κάθε ευκαιρία. Κάτι που τον συγκινούσε βαθιά. Βλέπετε τα λεφτά δεν φέρνουν την
ευτυχία.
Επίσης, η δεύτερη σύζυγός του, Ekaterina Viktorovna
Moiseyeva (1921–1977) ήταν μία πανέμορφη γυναίκα. Και όχι μόνο ήταν όμορφη αλλά
τον βοηθούσε και στη δουλειά του, αφού ήταν σπουδαγμένη μηχανικός. Άρα αυτό που
έχω ακούσει να λένε, ότι πίσω από κάθε πετυχημένο άνδρα κρύβεται μία έξυπνη
γυναίκα φαίνεται να είναι η αλήθεια σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις.
Ο συχωρεμένος, κύριος Καλάσνικωφ δεν σχεδίασε μόνο το ΑΚ-47.
Αλλά σχεδίασε και οπλοπολυβόλα, καραμπίνες κυνηγετικές κ.α. Με τρόπο τέτοιο
όμως που τα κομμάτια τους, όπως οι γεμιστήρες να είναι συναλλακτικά σε όλα τα
όπλα. Ας πούμε ο γεμιστήρας ενός οπλοπολυβόλου τύπου RPK καλάσνικοφ
μπαίνει κανονικά σε ένα τυφέκιο εφόδου ΑΚ-47 και ούτω καθεξής.
Μπορεί ο Καλάσνικωφ να μην ήταν ένας σωματώδης και
μεγαλόσωμος άνδρας, αλλά η ρωσική και παγκόσμια ιστορία τον έχει γράψει με
χρυσά γράμματα. Ο πατριωτισμός του Μιχαήλ Καλάσνικωφ είναι άξιος θαυμασμού και
με συγκινεί πάντα όταν τον ακούω να μιλάει σε παλιά βίντεο.
Μ16
Το Μ16 σχεδιάστηκε το 1957 από τον Αμερικανό, ταλαντούχο
σχεδιαστή Eugene Stoner.
Δέκα χρόνια δηλαδή μετά τον σχεδιασμό του ΑΚ-47. Η ονομασία, Μ16 δόθηκε από τον
Αμερικάνικο στρατό όταν, το 1963, μετά από μία σειρά από δοκιμασίες το
υιοθέτησε ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (Η.Π.Α.) Αρχικά, το όπλο
είχε ονομαστεί AR-15 από
τον ίδιο τον εφευρέτη του και έτσι το αποκαλούν οι Αμερικανοί πολίτες που δεν
υπηρετούν στο στρατό.
Πάντως στα βιντεοπαιχνίδια θα το δείτε ως Μ16. Το τυφέκιο
εφόδου Μ16 είναι ένα πολύ προχωρημένο σχέδιο για την εποχή του. Αντί για τα
παραδοσιακά υλικά του ξύλου και του ατσαλιού, ο εφευρέτης του χρησιμοποίησε
υαλοβάμβακα και αλουμίνιο.
Το Μ16 βάλλει το μικρό (σχετικά) φυσίγγιο των 5,56Χ45
χιλιοστών και ως εκ τούτου η ανάκρουσή του (κλότσημα) είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Λόγω
αυτού του γεγονότος, οι πολεμιστές μπορούν να μεταφέρουν 2 φορές περισσότερα
πυρομαχικά λόγω του μικρού διαμετρήματος.
Ο γεμιστήρας του, αρχικά έπαιρνε 20 φυσίγγια αλλά λόγω του
ότι το ΑΚ-47 κρατούσε από την αρχή που κατασκευάστηκε 30 φυσίγγια, οι
Αμερικανοί γρήγορα κατασκεύασαν μεγαλύτερους γεμιστήρες των 30 σφαιρών. Οπότε,
εδώ και πολλές δεκαετίες η γεμιστήρα του Μ16 βαστάει 30 βολίδες.
Όμως, επειδή αυτά τα υλικά δεν είναι τόσο γερά και στιβαρά
όσο το ατσάλι και το ξύλο, οι πρώτες εκδόσεις του όπλου έσπαγαν πολύ εύκολα και
το τυφέκιο ήταν πολύ εύθραυστο. Πλην όμως το Μ16 είναι εξαιρετικά ελαφρύ λόγω
της χρήσης αυτών ακριβώς των υλικών. Ζυγίζει μόλις 2860 γραμμάρια.
Το τουφέκι αυτό χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον πόλεμο
και τις ζούγκλες του Βιετνάμ, όπου η υγρασία και η ζέστη ήταν φοβερές. Εκεί,
παρουσίασε σε πάρα πολλές περιπτώσεις (80%) σοβαρές βλάβες. Και πολλοί
Αμερικανοί στρατιώτες πέθαναν λόγω του ότι τα Μ16 τους μπλόκαραν σε συνθήκες
μάχης.
Το απίστευτο στην όλη υπόθεση της εποχής του Βιετνάμ είναι
ότι οι στρατιωτικοί έλεγαν στους Αμερικανούς φαντάρους ότι το Μ16 δεν
χρειάζεται καθάρισμα διότι, άκουσον άκουσον, καθαρίζεται από μόνο του! Κάτι που
ήταν τουλάχιστον βλακώδες και που εξόργισε τον ίδιο τον σχεδιαστή, Eugene Stoner. Ακόμα και το ΑΚ-47 είναι
καλό να καθαρίζεται κάπου – κάπου ώστε να ρίχνει καλύτερα και με μεγαλύτερη
ακρίβεια βολής.
Μάλιστα, οι Αμερικανοί φαντάροι τότε, χλεύαζαν έντονα το Μ16
γιατί δεν τους έμοιαζε για πραγματικό, στιβαρό όπλο. Το αποκαλούσαν παιχνίδι
κατασκευασμένο από μία παλιά εταιρεία παιχνιδιών, την Mattel.
Ο πόλεμος του Βιετνάμ κατέδειξε ότι παρά το ότι το Μ16 ήταν
ένα όπλο «διαστημικό», πολύ υψηλής τεχνολογίας και σίγουρα μπροστά από την
εποχή του. Το πιο πρωτόγονο ΑΚ-47 καλάσνικοφ βγήκε ξεκάθαρα ο νικητής σε αυτή
τη σύρραξη.
Μετά την λήξη εκείνου του πολέμου οι Αμερικανοί βελτίωσαν
πολλά από τα προβλήματα του Μ16 και σήμερα το όπλο είναι αρκετά αξιόπιστο και
πιο ανθεκτικό από την πρωταρχική του έκδοση. Ένας σκοπευτής ή στρατιώτης μπορεί
σήμερα να ρίξει 1000 σφαίρες με το Μ16 χωρίς να χρειαστεί να το καθαρίσει.
Πάντως το Μ16 είναι ένα όπλο πολύ περίπλοκο εσωτερικά και
ευαίσθητο. Επιπρόσθετα, η αποσυναρμολόγηση και ο καθαρισμός του Μ16 είναι πολύ
δυσκολότερα από του ΑΚ-47. Και το Μ16 χρειάζεται συχνό καθαρισμό και τακτικό
λάδωμα και σήμερα για να δουλέψει όπως πρέπει. Σε πλήρη αντίθεση με το ΑΚ-47
που είναι απλό, εύχρηστο, απίστευτα αξιόπιστο και πολύ γερό.
Τα μεταλλικά σκοπευτικά του Μ16, τα οποία είναι εμπνευσμένα
από αυτά του θρυλικού τυφεκίου του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, M1 Garand και του
Μ14 είναι εξαίσια και βοηθούν στην γρήγορη και εύκολη σκόπευση. Είναι ιδανικά και
για σκοποβολή αλλά και σε συνθήκες μάχης.
Τα σημερινά Μ16 δέχονται όλων των ειδών τα σκοπευτικά,
διόπτρες και εκτοξευτές ρουκετών. Το Μ16 έχει μεγάλη ακρίβεια βολής και οι
βολίδες του είναι θανατηφόρες παρά το μικρό τους διαμέτρημα.
Ο ρυθμός βολής του Μ16 είναι υψηλότερος από του ΑΚ-47, γύρω
στις 800 σφαίρες το λεπτό. Αυτό που είναι σημαντικό να ειπωθεί είναι ότι το Μ16
έχει σχεδιαστεί σαν τυφέκιο ακριβείας και δευτερευόντως σαν πολυβόλο. Ενώ το
ΑΚ-47 έχει σχεδιαστεί σαν πολυβόλο πρώτα και σε δεύτερη μοίρα έρχεται η
λειτουργία του ως τουφέκι.
Το Μ4 είναι το βραχύτερο αδελφάκι του Μ16. Βάλλει το ίδιο
φυσίγγιο με το Μ16 αλλά είναι σημαντικά ελαφρύτερο (στα 2540 γραμμάρια) και
μικρότερο με πτυσσόμενο κοντάκιο.
Steyr AUG
Το AUG δεν είναι το
πρώτο bullpup τυφέκιο στην ιστορία. Ο σχεδιασμός bullpup τοποθετεί
την γεμιστήρα πίσω από την σκανδάλη του όπλου μειώνοντας έτσι, κάπως, το
συνολικό μήκος ενός όπλου. Το πρώτο bullpup ήταν το γαλλικό ημιαυτόματο
τουφέκι, Faucon – Meunier του
1918.
Το bullpup design αποδείχθηκε αποτυχημένο στις περισσότερες περιπτώσεις σε
σύγκριση με το κλασικό σχέδιο των όπλων. Το μόνο πλεονέκτημα ενός bullpup σχεδίου
είναι το μικρότερο συνολικό μήκος του όπλου. Αν και αυτό ακόμη το αβαντάζ
αμφισβητείται σοβαρά σήμερα.
Το AUG ήταν σίγουρα ένα όπλο μπροστά από την εποχή του. Το Armee Universal Gewehr, όπως είναι η πλήρης
ονομασία του στα γερμανικά σχεδιάστηκε κατά τη δεκαετία του 1970 ειδικά για τον
Αυστριακό Στρατό. Το AUG
παράγεται από το 1978 έως σήμερα.
Μετά την υιοθέτησή του από τον τελευταίο αρκετές χώρες όπως
η Αυστραλία, η Ιρλανδία, η Σαουδική Αραβία και διάφορες υπηρεσίες υιοθέτησαν το
όπλο. Αποτελεί το πρώτο τυφέκιο στο οποίο έγινε εκτεταμένη χρήση πλαστικού
υλικού για την κατασκευή διαφόρων τμημάτων του.
Στο κάτω μέρος της κάνης φέρει βοηθητική λαβή, για τον
περιορισμό της ανύψωσής της κατά την αυτόματη βολή. Η κάνη του όπλου μπορεί
εύκολα να αντικατασταθεί από άλλη μικρότερου ή μεγαλύτερου μήκους.
Το AUG βάλλει το φυσίγγιο των 5,56Χ45 mm NATO. Δέχεται γεμιστήρες των
32 ή 42 σφαιρών. Οι γεμιστήρες του AUG είναι διαφανείς. Με αυτόν τον τρόπο, ο χρήστης μπορεί να
βλέπει ανά πάσα στιγμή πόσες σφαίρες έχουν απομείνει στην γεμιστήρα.
Το AUG
έχει ενσωματωμένη μία τελείως υποτυπώδη και χαμηλής απόδοσης μικρή διόπτρα η
οποία δεν αφαιρείτο. Είναι μία οφθαλμίδα πολύ απλή με σταθερή και όχι
μεταβαλλόμενη μεγέθυνση στα 1,5Χ. Η διόπτρα αυτή έχει ενσωματωμένα μεταλλικά
σκοπευτικά στο πάνω μέρος της. Ή τουλάχιστον είχε τα πρώτα χρόνια της παραγωγής
του όπλου.
Τα σύγχρονα AUG έχουν, αντί για την σταθερή, ενσωματωμένη παλιά διόπτρα, μία
ράγα (picatinny rail)
για την εύκολη τοποθέτηση οιουδήποτε σύγχρονου σκοπευτικού βοηθήματος θελήσει ο
κάθε χρήστης.
Η αποσυναρμολόγηση και ο καθαρισμός του AUG είναι μία σχετικώς εύκολη διαδικασία.
Αλλά σαφώς όχι τόσο εύκολη όσο των όπλων καλάσνικοφ.
Τυφέκια μάχης
Μ14
Το Αμερικανικό Μ14 είναι το πιο λατρεμένο μου τουφέκι μάχης.
Λόγω της περίφημης ευθυβολίας του, της αξιοπιστίας του και του εντελώς κλασικού
σχεδιασμού του. Αν και το προτιμώ σε συνθετικές εκδόσεις από την παλαιά ξύλινη.
Έχει σπουδαία ακρίβεια βολής, είναι αξιόπιστο και όσοι στρατιώτες είχαν την
χαρά να το χρησιμοποιήσουν το λάτρεψαν.
Στην ουσία, το Μ14 είναι μία ενισχυμένη και βελτιωμένη έκδοση
του κλασικού και εξαίσιου ημιαυτόματου τυφεκίου μάχης, Μ1 Garand. Που ήταν και το πρώτο
ημιαυτόματο τυφέκιο στον κόσμο που έγινε επισήμως δεκτό για στρατιωτική
υπηρεσία.
Το τελευταίο σχεδίασε ο Αμερικανοκαναδός, John Garand, μετά από πολλά χρόνια
κοπιαστικής εργασίας, το 1936 και παρέμεινε το βασικό τυφέκιο του Αμερικανικού στρατού
ως το 1975. Το Μ1 λειτουργεί με ένα σύστημα αερίων όπως ακριβώς και το Μ14. Η
εμφάνιση των Μ14 και Μ1 Garand είναι παρόμοια. Είναι λοιπόν εμφανής και στην όψη η
συγγένειά τους.
Όμως το σύστημα αερίων του Μ14 είναι καλύτερο και πιο
αξιόπιστο στην λειτουργία του. Αντί για τους συνδετήρες των 8 μεγάλου
διαμετρήματος σφαιρών που φορτώνονταν από το πάνω μέρος του Μ1, το Μ14
χρησιμοποιεί έναν τυπικό γεμιστήρα των 20 φυσιγγίων. Όπως και το Μ1, το Μ14
είναι ένα βαρύ τουφέκι στα 4130 γραμμάρια. Παρόλα αυτά είναι λίγο ελαφρύτερο
από το Μ1 Garand το οποίο ζυγίζει 4300 γραμμάρια.
Το Μ14 όμως δεν ήταν ένα τέλειο όπλο στην πράξη παρά την
απαράμιλλη ποιότητα κατασκευής του. Όπως και το Μ1, είναι βαρύ, έχει σκληρό
κλότσημα με αποτέλεσμα η πλήρως αυτόματη βολή, την οποία παρέχει το ίδιο το
όπλο να είναι πολύ δύσκολη για να πραγματοποιηθεί επιτυχώς και με ακρίβεια από
τον μέσο στρατιώτη.
Έτσι, οι Αμερικανοί αφού εξέτασαν πιο προσεκτικά τις
δυνατότητες αυτού του τυφεκίου μάχης, αποφάσισαν και το μετέτρεψαν σε ένα
εξαίρετο, πανίσχυρο τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή. Με τις ονομασίες, Μ21, Μ25.
Επίσης, οι Αμερικανοί έφτιαξαν και μία έκδοση του Μ14 εκμοντερνισμένη που
λέγεται Μ14 EBR. Υπάρχουν
πολλές παραλλαγές του Μ14 (δείτε εδώ το άρθρο
της Wikipedia στην
Αγγλική γλώσσα).
Το Μ14 ως απλό τυφέκιο μάχης, κατασκευαζόταν μόλις για 6
χρόνια, από το 1957 – 1963. Ως βασικό όπλο του Αμερικανικού στρατού έχει την
μικρότερη διάρκεια ένοπλης δράσης. Αφού γρήγορα αντικαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό
από το πιο μοντέρνο Μ16 που προανέφερα πιο πάνω.
Αυτό που λίγοι άνθρωποι ξέρουν είναι ότι το Μ14 έχει
καλύτερη ευθυβολία από το Μ16 λόγω του περίφημου σχεδιασμού του αλλά κυρίως
λόγω του διαμετρήματός του που προσφέρει την μέγιστη δυνατή ακρίβεια βολής για
την κατηγορία των ημιαυτόματων όπλων. Το διαμέτρημα των 7,62Χ51 χιλιοστών του
Μ14 είναι ισχυρό και πολύ κατάλληλο για χρήση από ελεύθερους σκοπευτές.
Το Μ14 είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ των Αμερικανών πολιτών
που έχουν στην κατοχή τους όπλα. Λόγω της υψηλής αξιοπιστίας και της αρίστης
ευθυβολίας του.
FN
FAL
To FN FAL είναι ένα κλασικό τουφέκι μάχης παρόμοιο με το Μ14 (δείτε
πιο πάνω). Άρχισε να κατασκευάζεται από την βελγική εταιρεία FN Herstal το 1948 και η
παραγωγή του συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η FN Herstal είναι μία οπλοβιομηχανία με
μεγάλη εμπειρία στην κατασκευή όπλων.
Το FN FAL βρίσκεται σε υπηρεσία σε πάνω από 90 χώρες και πάνω από
2.000.000 όπλα του τύπου έχουν κατασκευαστεί. Η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει άδεια
για την εγχώρια παραγωγή του. Παίρνει έναν λιτό γεμιστήρα των 20 φυσιγγίων. Η
ευθυβολία του είναι χειρότερη από την αρίστη του Μ14 και θεωρείται μέτρια.
Βάλλει το πολύ δυνατό φυσίγγιο των 7,62Χ51 mm ΝΑΤΟ. Ακριβώς όπως και το Μ14. Το FN FAL διαθέτει δυνατότητα
πλήρως αυτόματης βολής μέσω διακόπτη. Αλλά, όπως και το Μ14 λόγω του ισχυρού
κλοτσήματος δεν ενδείκνυται για αυτόματη λειτουργία.
Παρόλα αυτά είναι πιο επιτυχημένο σαν όπλο από το
Αμερικανικό Μ14. Το όπλο διατίθεται σε πολλές παραλλαγές, ανάλογα κυρίως με τη
χώρα κατασκευής. Οι κυριότερες είναι οι εξής 4:
1.
Με σταθερό κοντάκιο
2.
Με αναδιπλούμενο κοντάκιο
3.
Με βραχεία κάνη
4.
Με κάνη βαρέως τύπου. Αυτό στην Ελλάδα
χαρακτηρίζεται ως οπλοπολυβόλο
Πρόκειται για ένα αρκετά όμορφο
όπλο σε κλασικό, αλλά μαύρο ατσάλινο σχέδιο αλλά σίγουρα δεν είναι τόσο
σύγχρονο όσο τα τυφέκια εφόδου όπως το Μ16 ή το ΑΚ-47.
Το FN FAL, παρά την επιτυχία του
στον πραγματικό κόσμο, είναι ένα σχετικά σπάνιο θέαμα στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών.
Το FN FAL είναι ένα ψυχροπολεμικό
όπλο που οι Ρώσοι ουδέποτε χρησιμοποίησαν. Οι χρήστες του ήταν μόνο οι χώρες
του ΝΑΤΟ.
Το FN FAL, λόγω της χρήσης του από
πολλές χώρες του κόσμου έχει αποκληθεί ως «Το δεξί χέρι του ελεύθερου κόσμου».
Αρχικά, η FN Herstal είχε σχεδιάσει για το FN FAL να ρίχνει ένα πιο σύγχρονο και μικρότερο σε διαμέτρημα
φυσίγγιο όπως για παράδειγμα το 5,56Χ45 mm. Αλλά εκείνη την εποχή, οι Αμερικανοί, που κινούσαν όλα τα
νήματα αποφάσισαν για το FN FAL
υπέρ ενός μεγαλύτερου, ισχυρότερου διαμετρήματος. Και τα υπόλοιπα τα έγραψε η
ιστορία.
Εντούτοις, η βελγική FN Herstal, τελικά αντικατέστησε
το FN FAL με το πιο σύγχρονο
τυφέκιο FN CAL.
Το οποίο αποτελεί μετεξέλιξη του FN FAL. Το FN FAL δεν μπορεί καθόλου να δεχτεί σύγχρονα σκοπευτικά βοηθήματα
όπως red dot ή διόπτρες. Ευτυχώς, τα μεταλλικά σκοπευτικά του είναι καλά.
Σε σύγκριση με τα σύγχρονα τυφέκια
εφόδου, το FN FAL είναι πολύ επίμηκες, βαρύ και δύσχρηστο.
Υποπολυβόλα
UZI
To UZI
είναι ένα σχετικά μικρό υποπολυβόλο. Το συνολικό μήκος του αρχικού σχεδίου
είναι στα 640 χιλιοστά. Σχεδιάστηκε το 1949 από τον Ισραηλινό Uziel Gal. Βάλλει το φυσίγγιο των 9
mm Para. Έχει υιοθετηθεί από
περισσότερες των 90 χωρών. Είναι ένα εξαίσιο όπλο με υψηλό ρυθμό βολής, υψηλή
αξιοπιστία, ευθυβολία, φθηνό κόστος κατασκευής και μικρό μέγεθος σε σχέση με
όλα τα άλλα υποπολυβόλα.
Είναι ένα πολύ δημοφιλές όπλο τόσο στον κινηματογράφο όσο
και στα videogames. Είναι
κατασκευασμένο από λαμαρίνα και έχει σχεδιαστεί να είναι εύκολη και γρήγορη η
εργοστασιακή κατασκευή του.
Έχουν δημιουργηθεί ακόμα μικρότερα UZI από τα πρώτα όπλα του τύπου. Όπως το
Mini – uzi, το οποίο έχει επιπλέον
μεγαλύτερη ταχυβολία από το πρώτο UZI στις 950 βολίδες ανά λεπτό. Το Micro – uzi ρίχνει με
τον απίστευτο ρυθμό των 1200 σφαιρών το λεπτό!
Υπολογίζεται ότι έχουν πλαστεί γύρω στα 10 εκατομμύρια UZI. Μία τεράστια εμπορική,
παγκόσμια επιτυχία. Η μεγάλη διαθεσιμότητα και αξιοπιστία του όπλου, το κάνει
να χρησιμοποιείται και από τρομοκράτες, δυστυχώς. Επίσης είναι προτιμώμενο όπλο
πολλών μισθοφόρων.
Το UZI
δέχεται γεμιστήρες των 25, 32 ή 40 βολίδων. Τα μεταλλικά σκοπευτικά του UZI είναι αρκετά εύχρηστα και
συνηθίζονται γρήγορα από τον χρήστη. Το UZI είναι πολύ εύχρηστο και κυρίως ευθύβολο για την κατηγορία του
των υποπολυβόλων.
MP5
Το MP5
σχεδιάστηκε από την γερμανική οπλοβιομηχανία, Heckler und Koch το 1966. Βάλλει τα φυσίγγια
των 9 mm Parabellum,
10 mm auto και
0,40 in Smith
& Wesson. Δέχεται
γεμιστήρες των 15 ή 30 σφαιρών.
Το MP5
είναι το λιγότερο αγαπημένο μου όπλο από τη σειρά Call of Duty: Modern Warfare (1,2,3). Το βρίσκω
υπερβολικά μικρό, δύσχρηστο και αργό κατά το γέμισμα. Και η εμφάνισή του ποτέ
δεν μου άρεσε.
Γενικότερα, ποτέ δεν ήμουν θιασώτης των γερμανικών όπλων.
Πάντα θεωρούσα την τεχνολογία (μηχανισμό λειτουργίας) τους ξεπερασμένη και την
εμφάνισή τους μετριότατη.
Συνολικά έχουν κατασκευαστεί περισσότερες από 20 εκδόσεις
του MP5 οι οποίες
παρουσιάζουν μεταξύ τους, συνήθως, μικρές διαφορές. Το MP5 Α2 φέρει σταθερό κοντάκιο, ενώ το Α3
πτυσσόμενο. Το MP5Κ
αποτελεί τη βραχύτερη έκδοση του MP5.
Η παραγωγή του τελευταίου ξεκίνησε το 1972, με προορισμό
κυρίως αστυνομικές δυνάμεις. Κατά τη δεκαετία του 1970 ξεκίνησε και η κατασκευή
του MP5 SD. Στο οποίο φέρεται μόνιμα προσαρμοσμένος
σιγαστήρας.
Η λειτουργία του MP5 είναι παρόμοια με εκείνη του παλαιού τυφεκίου μάχης G3. Είναι πολύ απλή αλλά
αποτελεσματική. Υποπολυβόλα MP5
διαθέτουν τόσο η Ελληνική Αστυνομία όσο και ο Ελληνικός Στρατός. Τα μεταλλικά
σκοπευτικά του MP5 είναι
απλά και εύχρηστα.
Από το 1966 μεγάλος αριθμός χωρών έχει προχωρήσει στην
προμήθεια αριθμού όπλων MP5
για αστυνομική ή στρατιωτική χρήση. Το MP5 ζυγίζει 2540 γραμμάρια. Είναι ένα ευέλικτο όπλο, ιδιαιτέρως
αγαπητό σε αστυνομικές και ειδικές δυνάμεις.
Το MP5
είναι ένα αγαπημένο όπλο και συχνό θέαμα σε βιντεοπαιχνίδια και ιδίως tactical shooters. Είναι το κορυφαίο
όπλο για την αντιμετώπιση τρομοκρατών. Το υποπολυβόλο έχει εμφανιστεί σε
εκατοντάδες ταινίες και πάμπολλα βιντεοπαιχνίδια. Ταινίες όπως η καταπληκτική
τριλογία, The Matrix.
Που σύντομα θα αποκτήσει και τέταρτη συνέχεια.
Το 1980 έλαβε χώρα μία μεγάλη τρομοκρατική ενέργεια με
ομήρους στην Ιρανική πρεσβεία του Λονδίνου. Μετά την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός από
τους 26 ομήρους, η SAS
(Special Air service)
του Ηνωμένου Βασιλείου ανέλαβε άμεση δράση. Ήταν μία τεράστια επιτυχία των
Βρετανικών ειδικών δυνάμεων.
Κατά την οποία διασώθηκαν 25 από τους 26 ομήρους και
σκοτώθηκαν όλοι οι τρομοκράτες. Το όπλο που χρησιμοποίησε η SAS τότε ήταν το
MP5. Μολονότι ήταν μία
σπουδαία διαφήμιση για το MP5,
προσωπικά πιστεύω ότι η επιτυχία οφείλεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στην
άριστη εκπαίδευση και θρυλική ικανότητα των ανδρών της εγγλέζικης SAS. Παρά στο όπλο που
χρησιμοποιήθηκε σε αυτήν την περίπτωση.
Αλλά, οπωσδήποτε, το γεγονός εκτόξευσε την φήμη και τις
μετέπειτα πωλήσεις του MP5
παγκοσμίως.
Ημιαυτόματα τυφέκια ακριβείας
SVD (Dragunov)
Το SVD
(Snaiperskaya Vintovka Dragunova)
σχεδιάστηκε από τους E.
Dragunov και I.
Samoylov και βρίσκεται στην παραγωγή από το 1963 μέχρι σήμερα. Το
τουφέκι έχει μέγιστο βεληνεκές τα 800 μέτρα περίπου. Πλην όμως είναι σχεδόν
αδύνατον να πραγματοποιήσει κάποιος βολές με αυτό πάνω από τα 600 – 800 μέτρα.
Το SVD
είναι ένα όμορφο, στιβαρό και αξιόπιστο όπλο. Στην ουσία πρόκειται για ένα
ημιαυτόματο (μόνο) και πιο ευθύβολο καλάσνικοφ. Δέχεται έναν απλό γεμιστήρα των
10 σφαιρών. Το διαμέτρημά του είναι το πολύ παλιό ρωσικό 7,62Χ54 mm R. Πρόκειται για ένα
καταπληκτικό διαμέτρημα για όπλα ελεύθερων σκοπευτών. Παρόμοιο βαλλιστικά με το
Νατοϊκό 7,62Χ51 mm NATO.
Το διαμέτρημα των 7,62Χ54 R mm, ανήκει στην Ρωσία από το 1891 παρακαλώ! Είναι ένα από τα πολύ
πρώτα είδη σφαιρών που χρησιμοποιούν άκαπνη πυρίτιδα. Ένα σύγχρονο είδος
μπαρουτιού που δεν βγάζει σχεδόν καθόλου καπνό. Σε σχέση με την παλιά, μαύρη
πυρίτιδα που έβγαζε πολύ καπνό όταν τα τότε πρωτόγονα όπλα πραγματοποιούσαν
βολές.
Οι Ρώσοι, κατά τον σχεδιασμό του SVD, δεν ήθελαν επιπροσθέτως ένα
βαρύτατο τυφέκιο για ελεύθερους σκοπευτές. Αλλά ήθελαν ένα ελαφρύ και εύκολα
μετακινήσιμο τουφέκι, παρόμοιο με το ΑΚ-47. Και έτσι ακριβώς το έπλασαν οι 2
σχεδιαστές του.
Το SVD
παράγεται στη Ρωσία (όπως είναι φυσικό) και σε πολλές ανατολικές χώρες όπως η
Κίνα, η Βουλγαρία, η Πολωνία και άλλες. Εκτός από τη σκοπευτική διόπτρα, το SVD φέρει και μεταλλικά
σκοπευτικά.
Η οφθαλμίδα του SVD ήταν πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή που πρωτοσχεδιάστηκε.
Η ποιότητα κατασκευής της είναι περίφημη και μπορούσε αρχικά να εντοπίζει
στόχους μέσω υπέρυθρης ακτινοβολίας. Πέρα δηλαδή από αυτό που βλέπει το
ανθρώπινο μάτι.
Κύριος σκοπός της διάθεσης του SVD στα σοβιετικά τμήματα ήταν η αύξηση
του δραστικού βεληνεκούς σε επίπεδο διμοιρίας και όχι η χρήση του ως τυφεκίου
ελευθέρων σκοπευτών. Στην πράξη βέβαια μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τους
τελευταίους λόγω της υψηλής ευθυβολίας του.
Το SVD
αντικατέστησε με επιτυχία τα ρωσικά όπλα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: Το
επαναληπτικό τυφέκιο Mosin–Nagant και
το ημιαυτόματο τυφέκιο SVT–40.
Το SVD διαθέτει και ένα
ιδιότυπο μαξιλαράκι ενσωματωμένο στο σημείο όπου ακουμπάει το μάγουλο ή το
πρόσωπο, αν θέλετε, του σκοπευτή.
Το SVD
μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ώρα ανάγκης και ως τυφέκιο μάχης. Αν και η
γεμιστήρα του των 10 βολίδων είναι περιοριστική για τέτοιες δουλειές.
Οπλοπολυβόλα
RPK
Το RPK στην πράξη δεν είναι παρά ένα τυφέκιο ΑΚ-47 που φέρει
βαρύτερο κλείστρο και βαρύτερη, μακρύτερη κάνη. Φέροντας αναδιπλούμενο δίποδα,
υιοθετήθηκε από τους Ρώσους ως ελαφρύ πολυβόλο. Βάλλει το διαμέτρημα των ΑΚ-47
και ΑΚΜ, 7,62Χ39 mm. Δέχεται
γεμιστήρες των 30, 40 ή τυμπανοειδείς των 75 φυσιγγίων. Παράγεται από το 1955
μέχρι σήμερα.
Αντικαταστάθηκε από το νεώτερο RPK 74 αλλά το κλασικό RPK παραμένει και σήμερα σε διάφορες
μονάδες υποστήριξης. Δέχεται κανονικά γεμιστήρες των τυφεκίων εφόδου καλάσνικοφ.
Ο σχεδιαστής του είναι ο ίδιος ο θρύλος, Μιχαήλ Καλάσνικωφ.
Πολυβόλα RPK χρησιμοποιήθηκαν από την πλειονότητα των ανατολικών χωρών.
Είναι ένα πολύ καλό οπλοπολυβόλο, ελαφρύτατο για το μέγεθός του και ευέλικτο.
Το RPK-S φέρει
αναδιπλούμενο κοντάκιο και διατίθεται στους αλεξιπτωτιστές.
Πιστόλια
Desert Eagle
Το Desert Eagle είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο και βαρύτερο πιστόλι που έχει
σχεδιαστεί ποτέ. Είναι ακριβό, βαρύ και καθόλου πρακτικό. Παρόλα αυτά είναι
φοβερά δημοφιλές. Έχει κάνει την εμφάνισή του σε άπειρες κινηματογραφικές
ταινίες, και φυσικά, σε πολλά videogames.
Ο σχεδιασμός του Desert Eagle άρχισε το 1979 από την Αμερικανική οπλοβιομηχανία, American Co Magnum Research Incorporated. Ενώ, τα πρώτα
πιστόλια παρήχθησαν το 1982 από την Ισραηλινή IMI (Israel Military Industries).
Το Desert Eagle
έχει τη δυνατότητα να βάλλει τα εξής διαφορετικά φυσίγγια με την απλή
αντικατάσταση της κάννης του όπλου: 0,357 inches Mag, 0,44 inches magnum,
0,41 in Action Express,
0,50 Action Express.
Το Desert Eagle ήταν το πρώτο πιστόλι που χρησιμοποίησε το γιγάντιο
διαμέτρημα των .50 Action Express.
Το Desert Eagle
έρχεται σε πολλά διαφορετικά χρώματα, όπως: μαύρο, χρυσό, χρυσό τιτανίου, χρυσό
με ρίγες που προσομοιάζουν τρίχωμα τίγρης, ασημί γυαλιστερό ή ματ κ.α. Ο
σκελετός του Desert Eagle
μπορεί να είναι είτε ατσάλινος είτε αλουμινένιος.
Το Desert Eagle
σχεδιάστηκε ως μία μοντέρνα απάντηση στα μεγάλου διαμετρήματος περίστροφα. Το
πίσω σκοπευτικό του όπλου μπορεί να είναι σταθερό ή ρυθμιζόμενο. Ρυθμιζόμενη
είναι και η πίεση που απαιτείται να ασκηθεί στην σκανδάλη του πιστολιού, για
την εκπυρσοκρότησή του.
Το Desert Eagle
έχει, όπως θα περίμενε κανείς, τρομερό κλότσημα. Είναι, παρά τον τεράστιο όγκο
του ένα ευθύβολο όπλο. Στην ουσία, το εν λόγω πιστόλι, χρησιμοποιείται ως μία
«πρόστυχη» επίδειξη ανδρισμού και δύναμης.
Glock
Τα πρώτα πιστόλια Glock, σχεδιάστηκαν το 1983 από τον Αυστριακό, Gaston Glock. Αυτά τα πιστόλια,
πληρούν όλες τις πολύ αυστηρές προδιαγραφές του Αυστριακού στρατού.
Το πρώτο Glock
17 κέρδισε, σε σκληρά τεστ του Αυστριακού στρατού, άλλα σπουδαία και
καθιερωμένα πιστόλια. Όπως τα γερμανικά Sig Sauer P220 και P226
και τα Ιταλικά Beretta
92.
Τα Glock
είναι τόσο εύστοχα πιστόλια που πολλοί επαγγελματίες πρωταθλητές της σκοποβολής
τα χρησιμοποιούν. Εγώ κατέχω ένα πολύ πιστό
Ιαπωνικό αντίγραφο του Glock
17L σε μορφή απόλυτα νόμιμου airsoft, από την Ιαπωνική εταιρεία Tokyo Marui. Έχω κάνει πολλές φορές
σκοποβολή σε εσωτερικό χώρο, τόσο σε πολύ μικρούς στόχους, όπως γόμες και
μεταλλικούς μαρκαδόρους.
Αλλά και σε στόχους με χαρτί σε ειδικά εξαρτήματα σκοποβολής
airsoft που έχω. Η ακρίβεια βολής του Glock 17L (μακρύκανη
έκδοση του Glock 17)
είναι πράγματι εντυπωσιακή για πιστόλι.
Το αν είναι ένα όμορφο όπλο το Glock είναι μάλλον θέμα προσωπικής
προτίμησης. Προσωπικά, βρίσκω ότι το ομορφότερο πιστόλι που έχω δει είναι το
πολύ παλιό και κλασικό, αθάνατο αμερικάνικο Μ1911. Πάντως, η τελείως
τετραγωνισμένη σχεδίαση του Glock,
εμένα μου αρέσει αρκετά και είναι πρωτότυπη.
Το Glock
διατίθεται σε πάμπολλα μεγέθη και διαμετρήματα σήμερα. Το Glock 17 αποτελείται από 32 μέρη, τα
περισσότερα από τα οποία είναι πλαστικά. Το μικρό του βάρος, μόλις στα 620
γραμμάρια, η αξιοπιστία και η μεγάλη ακρίβεια βολής του όπλου, οδήγησαν στην
μεγάλη εμπορική του επιτυχία.
Το Glock
18 έχει την πρόσθετη δυνατότητα εκτέλεσης πλήρως αυτόματης βολής μέσω ενός πιο
επιμήκους γεμιστήρα. Σύμφωνα με υπολογισμούς, το 40% των αστυνομικών δυνάμεων
των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, είναι εξοπλισμένες με πιστόλια Glock.
Στην Ελλάδα, οι ειδικές δυνάμεις του Στρατού, καθώς και η
Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών του Πολεμικού Ναυτικού διαθέτουν πιστόλια, Glock 17 και Glock 18, αντίστοιχα.
Τα πιστόλια Glock
είναι δημοφιλή τόσο σε κινηματογραφικές ταινίες όσο και στα βιντεοπαιχνίδια. Τα
Glock είναι
εργονομικά σχεδιασμένα πιστόλια. Το συγκεκριμένο που έχω εγώ κάθεται πολύ καλά
στο μεγάλο χέρι μου.
Τέλος, ο δημοφιλέστατος Αυστριακός – Αμερικανός ηθοποιός και
πρώην αθλητής του Bodybuilding,
Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ έχει δηλώσει ότι το Αυστριακό Glock είναι αγαπημένο του πιστόλι.
