Ο Δάσκαλος

Ο Δάσκαλος ήταν κάποτε ένας μαχητής. Ένας μαχητής της ζωής. Πολεμούσε το κακό, την αδικία, τη σκληρότητα, την ανανδρία. Μέσα από τη ζωή του, τις μάχες που έδωσε (έχασε και κέρδισε), κατάλαβε πολλά. Κάποτε ήταν κι αυτός μαθητής, όμως επειδή ξεπέρασε τον δικό του δάσκαλο του, έγινε κι αυτός ένας δάσκαλος.

Ο δάσκαλος είναι ταγμένος στο φως, στο λευκό, στον Απόλλωνα. Ο δάσκαλος είναι το φως, το φως της γνώσης, το φως της εμπειρίας, το φως το οποίο μεταφέρει στους μαθητές του. Προσπαθεί να προστατέψει τους μαθητές του από τα λάθη που ο ίδιος έκανε. Γνωρίζει καλά τον εαυτό του, τα προτερήματά του και τις αδυναμίες του και προσπαθεί να δει τα προτερήματα και τις αδυναμίες των μαθητών του.

Ο δάσκαλος δεν είναι μία ακόμη μορφή εξουσίας, είναι ένας καθοδηγητής. Ένας καθοδηγητής για τους νέους, ισχυρούς μα άπειρους μαχητές της ζωής. Ο δάσκαλος είναι έτοιμος να προστατέψει τους μαθητές του από τις μάχες και τους εχθρούς που ξέρει ότι δεν είναι ακόμα έτοιμοι να αντιμετωπίσουν, πολεμώντας ο ίδιος στη θέση τους, ακόμα και όταν ξέρει ότι ο χρόνος δεν είναι πια σύμμαχός του και ότι τα πόδια έχουν πια αδυνατίσει.

Ο δάσκαλος έχει μόνο μία επιθυμία στη ζωή του. Να βρει έναν μαθητή που θα τον ξεπεράσει στην τέχνη του. Θέλει κάποτε να πει στον μαθητή του «Γιέ μου, εσύ με ξεπέρασες, δεν χρειάζεσαι την προστασία μου γιατί είσαι αρκετά δυνατός για να τα καταφέρεις, τώρα μπορείς να χαράξεις το δικό σου μονοπάτι».

Ο δάσκαλος είναι ένας πατέρας, ένας πατέρας που αγαπάει τους μαθητές του σαν παιδιά του. Δεν είναι εγωπαθής και αλαζόνας γιατί τότε θα ήταν ένας ανόητος και όχι σοφός. Κι αν ο δάσκαλος πεθάνει, οι μαθητές του θα θυμούνται τα σοφά λόγια του και θα τους προστατεύει μέσω αυτών από τους ουρανούς.

Ο δάσκαλος έχει μάθει να κρατά μακριά το κακό που υπάρχει στην ψυχή του γιατί φως και σκοτάδι δεν συνυπάρχουν ποτέ.

Ο σκοτεινός άνθρωπος, δεν μπορεί ποτέ να είναι δάσκαλος. Δεν μπορεί γιατί υπηρετεί το κακό. Δεν μπορεί γιατί δεν ξέρει τον εαυτό του, δεν μπορεί γιατί δεν ελέγχει τις δυνάμεις του. Δεν μπορεί γιατί είναι έρμαιο της αλαζονείας του, της αδύναμης ψυχής του και της ιδιοτέλειάς του. Ο σκοτεινός μπορεί να γίνει ένας εξουσιαστής, όμως πρέπει να ξέρει ότι αυτή η επιλογή του θα του στοιχίσει και θα του στερήσει πολλά.

Ο κριτικός

Αφιερωμένο στον δάσκαλό μου, εξαίρετο κριτικό, Ανδρέα - Παρασκευά Τσουρινάκη

Ποιος είναι τελικά ο προορισμός του καλού κριτικού; Ποιος είναι ο ρόλος του στο κοινωνικό σύνολο;

Ο κριτικός πρέπει να είναι μία φιγούρα συσσωρευμένης γνώσης. Όχι μόνο πάνω στο αντικείμενό του. Αλλά γενικότερα. Ο κριτικός είναι ένας άνθρωπος με ορισμένη επιρροή σε αυτούς που τον διαβάζουν. Και όχι μόνο. Είναι ένα άτομο με κάποιο κύρος. Ο κριτικός είναι σίγουρα ένας σκεπτόμενος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που γνωρίζει πράγματα.

Ο κριτικός είναι ο άνθρωπος ο οποίος χαρίζει γνώσεις και πληροφορίες στους αναγνώστες του. Πρέπει αυτός να κατέχει τις παρακάτω τέχνες: Να έχει σωστή κρίση. Να μιλάει μία ή περισσότερες ξένες γλώσσες. Να χειρίζεται με μαεστρία την μητρική του γλώσσα. Να έχει ικανότητες βαθιάς ανάλυσης αλλά και εξαγωγής συμπερασμάτων. Να είναι μεθοδικός σαν έναν καλό αστυνομικό.

Ο καλός κριτικός δεν πρέπει ποτέ να γράφει με κακεντρέχεια και φθόνο. Αλλά, αντιθέτως, οφείλει να αγαπά και να σέβεται τους δημιουργούς. Ο κριτικός είναι πολύτιμος διότι κάνει μια δύσκολη δουλειά που λίγοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν καλά. Να λοιπόν ποιος και τι είναι ο καλός κριτικός.