Όμορφή μου μικρή Ασιάτισσα. Μικρόσωμη Ασιάτισσα. Ήρθες από
μίλια μακριά. Ήρθες για μια νύχτα μόνο. Μια νύχτα με άγχος και τρέμουλο στα
χέρια μου. Όμως εσύ πήρες μακριά τον πόνο. Μου χάρισες την απέραντη καλοσύνη
σου.
Την ατέλειωτη γλύκα σου. Μου είπες το όνομά σου. Μα ποτέ δεν
το συγκράτησα. Δεν ήπιες καθόλου. Ούτε έφαγες. Μόνο μπάνιο ήθελες. Εγώ δεν
κατάλαβα. Όμως εσύ με κατάλαβες. Με φρόντισες όσο δεν έπρεπε. Από τους δυο μας
μάλλον εγώ ο εγωιστής. Εγώ δεν κατάλαβα. Την τρυφερή ψυχή σου. Όχι εγκαίρως.
Το γλυκό άρωμά σου έμεινε πάνω μου. Για μέρες. Ήσουν η
πρώτη, αλλά και η πιο ευαίσθητη. Αυτή που θα θυμάμαι για πάντα. Έφυγες πολύ
γρήγορα. Κι εγώ έμεινα πίσω. Στο άδειο σπίτι. Με τις αναμνήσεις μου. Ακόμα σε
θυμάμαι. Τόσα χρόνια μετά. Μικρή μου, όμορφή μου, μακρινή Ασιάτισσα. Να είσαι
καλά, όπου κι αν πας και ότι κι αν κάνεις. Αντίο σε σένα.
No comments:
Post a Comment