Αφήσαμε και οι δυο μας το πάθος να μας παρασύρει σαν ένα
μεγάλο κύμα. Ανταλλάξαμε λόγια πολύ – πολύ τρυφερά. Λόγια έρωτα.
Θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί για καιρό. Η ειλικρίνειά σου
κόστισε πολύ για εμάς. Δεν σε ήθελα έτσι. Αλλιώς σε φαντάστηκα και αλλιώς σε
είδα. Σε φαντάστηκα σαν ένα άγριο άλογο. Παρορμητική και παθιασμένη σαν τη
φωτιά.
Ποιός από τους δυο μας φταίει που δεν είμαστε τώρα μαζί; Μία
χαζή αντρική κουβέντα μου ήταν αρκετή για να με πληγώσεις. Ακόμα θυμάμαι τα
τρυφερά λόγια. Το πάθος μας. Το πόσο καλά ταιριάζαμε. Αλλά εσύ τα χάλασες όλα.
Τα όνειρά μας. Τα πέταξες όλα στο άγριο κύμα του σκληρού Ωκεανού.
Και σε πήρε η θάλασσα. Εγώ ήμουν το βουνό και εσύ η θάλασσα.
Κρίμα. Πληγώθηκα τόσο εκείνη τη στιγμή που δεν θυμάμαι το όνομά σου πια. Θέλω
να θυμάμαι μόνο το πάθος μας, την τρυφεράδα μας. Ήμασταν και οι δυο νέοι. Λάθος
πάνω στο λάθος καταλήξαμε ως εδώ. Στο απόλυτο κενό, στο υπαρξιακό τίποτα, στο
σκοτάδι του σώματος και της ψυχής μας.
Όχι, δεν θα γίνουμε ποτέ ένα. Το γιν – γιανγκ μας δεν θα
βρει ποτέ το νερό της Κινέζικης πηγής για να δροσιστεί. Με πλήγωσες πολύ, αλλά
δεν σου κρατώ κακία. Κρατώ μόνο το πάθος και την παρόρμηση και των δυο μας.
Αυτό επιλέγω να θυμάμαι. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να ξέρω τι θυμάσαι εσύ, ζεστό
γυναικείο πλάσμα. Αν θυμάσαι τίποτα. Αμφιβάλλω πολύ, αλλά ελπίζω ακόμα.
Ελπίζω να κράτησες ένα κοχύλι κι από μένα. Ένα τόσο δα
κοχυλάκι. Από έναν άντρα που έκαψες με τη φωτιά σου. Άθελά σου ή ηθελημένα.
Ποτέ δεν θα το μάθω. Ποτέ δεν προχωρήσαμε πιο πέρα γλυκιά μου. Αντίο θερμό,
τρυφερό πλάσμα. Χάσου στην αγκαλιά του Ποσειδώνα, στην αγκαλιά της θάλασσας.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
No comments:
Post a Comment